وقتی نومید و خسته بر سنگی نشسته ای،
حس عجیبی است
پاسخی که یک مرغ مگس خوار به رؤیای درونت می دهد.

هی...! خودم هم باورم نمیشه که یک ماه و بیست روزه که تو این صفحه هیچی ننوشتم! دلم برای دوستهام تنگ شده. برای دور هم جمع شدنها و برای شب شعر. اون آرامش و صمیمیت رو دیگه پیدا نکردم. یادش به خیر.

اگر حوصله داشتین این شعر رو بخونین.